به گزارش تیتر امروز ، در این مراسم محمد محبیان به سخرانی پرداخت و گفت: امروز اینجا هستیم تا از مرد بزرگی یاد کنیم. مردی که میلیونها قلب رو عاشق خودش کرد. خداوند بعضی از انسان‌ها را با مهارت‌ها و استعداد های خاصی می‌آفریند. حبیب محبیان یک هنرمند آفریده شد با قلبی پاک تا حرف‌های ناگفته رو با احساسش بگوید .
حبیب نیامد تا کسی را سرگرم کند، حبیب آمد تا نزدیکتان باشد و شما را بیدار کند. او برخلاف خیلی ها یک هنرمند خودساخته بود. حبیب شعر و آهنگش را خودش انتخاب میکرد، با این تفاوت که آثارش فاخر بود. کارهایش را با احساسش می‌ساخت، احساس پاکی که خداوند در قلبش گذاشته بود. با آهنگ هایی که می ساخت حس واقعی شعر را بیان میکرد .صدا و سبکش شبیه هیچکس نبود و منحصر بفرد بود و می‌توانست در هر سبکی بخواند. اخیرا شادروان ناصر چشم آذر در مورد پدرم گفت وقتی حبیب اومد تو مارکت از همه پیشی گرفت و واقعا همینطور بود. متاسفانه دوره پرشکوه فعالیتش در ایران کوتاه بود و مجبور شد کشور عزیزش روبرای پیدا کردن کار و ادامه زندگی ترک کند. چه داستان آشنایی! هنرمند پرتلاشی که فقط پس از ترک دنیا ازش قدردانی می‌شود.
محمد محبیان ادامه داد: حبیب به ناچار در لس آنجلس ساکن شد. جایی که خانه ما شد و پدرم آنجا به کارش ادامه داد. او همیشه از فساد و نمایشی بودن لس آنجلس گله میکرد. او همیشه به دنبال راهی برای بازگشت به وطن بود. یادمه وقتی شروع به خواندن با حبیب کردم ایرانی های لس آنجلی مارا حزب اللهی صدا می‌زدند. شاید چون که عقاید خاص خودمان را داشتیم و دنیا را سیاه و سفید نمی‌دیدیم. به حبیب قول های دروغی داده شد که برگرد به کشورت تا در فعالیت های مجاز هنری شرکت داشته باشی. داستان از این قرار بود که دوسال بگذرد تا همه چی عادی شود و بعد از دوسال در خاک خودش به حق واقعی اش برسد که اینطور نشد.
وی افزود: یادم هست که بعضی ها قرار بود از حبیب حمایت کنند ولی فقط حبیب را سرکار گذاشتند. ازش سواستفاده کردند چه مادی چه معنوی، دردناک‌ترین قسمت شایع گرفتن پول نجومی برای حضور در ایران و اجرا در استادیوم آزادی بود و از دولت حقوق می‌گرفت. در حالی که همه‌ی شما شاهد هستید که حبیب در نیاسته رامسر یک اجاره نشین بود. بعد از اینکه او به ایران برگشت بعضی از مسئولین عصبانی خوشحال نشدند، همان‌ها که او را لس‌آنجلسی خطاب کردند. حبیب خودش بود و عاشق خدا بود. هیچکس را قضاوت نمیکرد و هیچ چیز را سیاه و سفید نمیدید و همیشه برای بهتر کردن خودش کار میکرد و سعی میکرد با همه یکدل باشد. حبیب برای این دنیا خیلی بزرگ بود و تحمل این دنیای فانی را نداشت. حبیب جایش در آسمان‌ها و پیش خدا بود. نام و نام خانوادگی او به معنای محبوب است. روزی که حبیب با ما خداحافظی کرد ده ها هزار نفر از دوستارانش به نیاسته سرازیر شدند تا با او خداحافظی کنند .هرچند به ما اجازه ندادند که اورا در قطعه هنرمندان بهشت زهرا دفن کنیم و اصرار کردند زود اورا به خاک بسپاریم تا تجمع ایجاد نشود و من نرسیدم تا با پدرم خداحافظی کنم. خداوند مارا هدایت کند تا از خودش و دینش پتک نسازیم که این پیام اصلی دینمان است.